Hematon Magazine 42 is uit

Beeld Harold van Beele 26-06-2024 Hematon Nieuws

Toen Hans, nu 51 jaar, in 2018 leukemie kreeg, wisselden hij en zijn vrouw bitter genoeg van plek: een jaar eerder was zij kankerpatiënt, nu hij. ‘We zijn er samen, als gezin, doorheen gekomen en daarom sterker dan ooit. We zijn een hecht gezin, maar ook een hecht team.’

‘Toen mijn vrouw borstkanker kreeg, waren onze kinderen zes en drie jaar oud. Een enorme klap. Bijna een jaar lang kreeg ze chemo. Dat betekende eerst een zwarte week, de week van de chemo, daarna een grijze week waarin ze iets herstelde en dan een witte week die redelijk normaal was. En dan begonnen we weer bij zwart. Een pittige tijd, maar ze herstelde gelukkig. Net toen alles weer het oude leek en precies vier dagen voor dat ze weer zou gaan werken, bleek ik leukemie te hebben. In de bloei van ons leven stond de tijd voor de tweede keer stil. Een slechtere soapserie konden we niet verzinnen.’

Dit ervaringsverhaal van Hans in Hematon Magazine 42 raakt een snaar die alle leden en donateurs van Hematon zullen herkennen. Er is een leven voor en na de diagnose.

Hoe dan?

In de nieuwe editie van Hematon Magazine 42 gaat het veel over die tijd erna. Wat doe je dan? Hoe geef je je leven opnieuw vorm?

Karel: ‘Ik mag in m'n handjes knijpen hoe het met me gaat. Er is tenslotte toch een gordijntje opengegaan waardoor je het eind van het leven ziet. Daarom voelen mensen die kanker hebben of gehad hebben een soort verbond. Ieders leven hangt aan een draadje waarvan niemand weet hoe dik het is. Met kanker komt de dood even heel dichtbij.'

Liliane: ‘Of je nu rouwt om een geliefde die je verliest, een echtscheiding of een ernstige ziekte: rouw is rouw. Dat rouwproces, ook bij ziekte, is ingrijpend. Het gaat over verlies en acceptatie: je bent je oude leven kwijt. Je rouwt om iets wat er niet meer is. Je moet die pijn en dat verdriet verwerken.’

Chris: ‘Bij LUMC waren er zulke lieve mensen. Daar breng ik ieder jaar op de dag van mijn stamceltransplantatie gebak naar toe om mijn stamcelverjaardag te vieren.’

Ilse: ‘Ik heb vroeger om krullen gesmeekt, maar ik vond deze oudjespermanentachtige variant maar niets.’

Lianne: ‘Omdat ik zelf verpleegkundige was, dacht ik dat ik veel zelf moest weten. Het duurde best lang voordat ik mijn leven weer op een rijtje kreeg. Achteraf besefte ik pas dat ik het lotgenotencontact had gemist.'

Ook je verhaal delen met de redactie van Hematon? Mail redactie@hematon.nl