
17
Vandaag is het precies 17 jaar geleden dat ik de definitieve diagnose ziekte van Kahler oftewel multipel myeloom kreeg. Diezelfde middag heb ik contact gezocht met het Erasmus Mc in Rotterdam waar ik enkele dagen later mocht komen.
We genieten van de rust. De enige controle in het ziekenhuis was bij de oogarts maar ook zij was tevreden en mag ik drie maanden wegblijven.
Wel heb ik best lang last gehad van alle bijwerkingen en mijn psoriases is ook nog behoorlijk heftig. Vorige week heb ik overigens mijn derde vaccinatie gehad, geen booster maar een volledige dosis. Ik heb me laten vertellen dat een booster slechts de helft van het spuitje is. De dag erna had ik wel wat last maar lang niet zoveel als bij de tweede prik. Toen was het trouwens Moderna en nu Pfizer. Voel me in ieder geval goed beschermd temeer nu de besmettingen weer flink toenemen. Dit keer niet georikt in het Amphia ziekenhuis maar bij de GGD in Waalwij́k. Het was daar uitstekend geregeld, geen wachttijd en een enorme capaciteit. Komend weekend hebben we sinterklaasfeest. Hoe we dat gaan invullen moeten we nog bekijken, in ieder geval niet met z’n allen bij elkaar. Ik heb nog wat gedichten te schrijven komende week.
Groeten,
Vandaag is het precies 17 jaar geleden dat ik de definitieve diagnose ziekte van Kahler oftewel multipel myeloom kreeg. Diezelfde middag heb ik contact gezocht met het Erasmus Mc in Rotterdam waar ik enkele dagen later mocht komen.
De afgelopen weken zijn weer hectisch verlopen. Het begon vlak na mijn bezoek aan de oogarts. Ik had gerekend op een kat in ‘t bakkie, maar dat pakte anders uit.
Afgelopen vier dagen wezen logeren in het Amphia hotel in Breda. Schitterende lokatie, prachtige kamer, eten was goed, prima verzorging en de klantvriendelijkheid top.
Nee, nee. Ik bedoel niet dat ik al 13 behandelingen achter de rug heb, gelukkig niet. Aantal behandelingen i.v.m. Waldenström is bij mij tot nu toe blijven steken op 1 behandeling van 8 drc kuren.
We liepen het museum binnen terwijl we spraken over ademhaling. Over hoe je lijf reageert op spanning, op haast, op die onzichtbare maar voortdurende druk om aan te staan. Binnen enkele minuten stonden we in een ruimte waar ademhaling ineens vanzelf ging. Alsof het zwart van de schilderijen onze aandacht omhulde, vertraagde, verdiepte.
Vorige week woensdag weer de route gedaan naar Schiedam voor de uitslag van het bloedprikken. De vorige keer dat we er waren schrokken we nogal van de uitslag. Mijn IgM was gestegen van 30 naar 35, een flinke stijging. Deze keer hielden we rekening met een verdere stijging.