Ondersteuning bij leven met en na kanker | Patiëntenorganisatie Hematon
Ondersteuning bij leven met en na kanker | Patiëntenorganisatie Hematon

Operatie geslaagd

Vanochtend tegen acht uur liepen we het LUMC binnen. Mijn telefoon ging: de opnameafdeling aan de lijn, waar ik bleef, ik was al om zeven uur verwacht. Het was gelukkig allemaal geen probleem. 

Eenmaal binnen werd vaart gemaakt om me voor de operatie voor te bereiden. Controles, vragenlijsten doornemen, bloed afnemen en zo'n leuk operatiejasje aan. Een half uur later werd ik al opgehaald en richting de OK gereden. Daar kom je eerst weer op een voorbereidingszaaltje waar controles worden uitgevoerd, vragenlijsten doorgenomen, infuusnaaldje geplaatst...

Tegen negen uur werd ik naar de operatiekamer gebracht. Ook zo'n kleine operatie vraagt veel voorbereiding en dat wordt allemaal erg zorgvuldig gedaan. Eerst wordt je op de operatietafel gelegd en daarna gaat de anesthesist aan de slag. Het hele operatieteam komt binnen en er wordt nogmaals aan je gevraagd waarom je er eigenlijk bent, daarna wordt het hele operatieplan gezamenlijk doorgenomen. Dan is het eindelijk zover en wordt je in slaap gebracht. Om kwart voor tien was de operatie klaar en werd ik naar de verkoeverkamer gebracht, alwaar ik om 10 uur wakker werd. De operatie is goed geslaagd en de schroef is verwijderd, het bewijsstuk kregen we mee. Tijdens de operatie bleek dat de schroef los zat en daardoor eigenlijk geen functie meer had. Hij kon  er dus veilig uit worden gehaald zonder risico dat mijn arm minder stabiel zou kunnen worden.

Na het bijkomen uit de narcose was ik nog een tijdlang erg duf en slaperig. Wel mocht ik gelijk wat eten en ik lustte wel wat, je moet immers nuchter zijn voor een operatie en ik had sinds gisteravond niets meer gegeten. We moesten nog een hele tijd in het LUMC blijven. Om half drie is er nog een röntgenfoto van mijn schouder gemaakt en daarna wilde de chirurg nog langskomen. En dan weet je al dat het lang kan gaan duren, de verpleegkundige zei dat hij tussen 5 en 6 uur zou langskomen. Om kwart over vijf kwam hij langs en hebben we nog een paar zaken besproken. Dat ging vooral over de verdere genezing, wondbehandeling en vervolgafspraken. Ik mag mijn arm in principe gewoon belasten en moet vooral zorgen dat ik hem soepel hou. Daar zit een natuurlijke grens aan: een beetje belasting is al snel flink pijnlijk. De verwachting is dat deze pijnklachten de komende dagen snel zullen afnemen. 
 
Om half zes konden we het ziekenhuis eindelijk verlaten. Nu maar hopen dat de pijnklachten inderdaad snel gaan afnemen. En overmorgen opnieuw naar het LUMC, dan voor het bespreken van de mogelijke bestraling van mijn rug en ribben en over de planning van de volgende DLI-behandeling.
 
Bron: Jaco

Ook interessant

  • Waldenström

    Dat is een mooie meevaller

    Vorige week woensdag weer de route gedaan naar Schiedam voor de uitslag van het bloedprikken. De vorige keer dat we er waren schrokken we nogal van de uitslag. Mijn IgM was gestegen van 30 naar 35, een flinke stijging. Deze keer hielden we rekening met een verdere stijging.

  • Waldenström

    Geen nieuws

    Nou ja, geen nieuws is natuurlijk niet waar. Al zou je je ogen en oren dicht doen dan nog kun je niet ontsnappen aan de realiteitswaanzin zoals die momenteel in de wereld rondwaart.

  • Waldenström

    Een nieuwe uitslag

    Afgelopen woensdag (22-01) waren we weer op bezoek bij hematoloog dr. van Zaanen in het Franciscus Vlietland in Schiedam. Een week eerder was er weer bloed afgenomen en nu werd de uitslag met ons besproken, want Karin gaat altijd mee.