Hoe is het leven na de bestralingen? Tijd voor een update. Aanvankelijk ging het herstel na de bestralingen prima.
De afgelopen week kreeg ik even een terugval, maar dat gebeurt bij mij wel vaker, zo om de paar maanden. Inmiddels heb ik mijn eerste gesprek met mijn nieuwe hematoloog in het Amphia-ziekenhuis gehad. Elien en ik zijn heel erg blij met haar, ik voel me echt op m’n gemak en krijg het gevoel dat zij heel begaan is met mij. Na wat reparaties aan mijn gebit ben ik vooral bezig geweest onze vakantie naar Kreta om te boeken. Aanvankelijk zouden we in juni gaan maar de Corona gooide zoals bij zoveel mensen roet in het eten. Wat een gedoe, maar nu gaat het gebeuren, ijs-en wederdienende, eind september en dan komen we ergens in oktober, na mijn 65e verjaardag weer terug. Wie had dat gedacht, ik als Kahler-patiënt zestien-en-een-halfjaar later 65 jaar worden. We gaan het daar op z’n Grieks vieren. Op dit moment zij er drie mensen in mijn directe omgeving die te maken hebben met kanker. Sommige heel ernstig. Deze lotgenoten en ook alle anderen zou ik een uitspraak mee willen geven die ik vanochtend op internet las van Ki: Moed is niet de kracht om door te gaan. Moed is door te gaan terwijl je de kracht eigenlijk niet hebt. Hou vol.
Groeten,
De afgelopen weken zijn weer hectisch verlopen. Het begon vlak na mijn bezoek aan de oogarts. Ik had gerekend op een kat in ‘t bakkie, maar dat pakte anders uit.
Nog even over de uitslagen bij de hematoloog een paar weken geleden: die waren keurig, voor het eerst sinds lange tijd het IgA weer onder de 4, mijn Hb gestegen en de rest terug naar normaal.
Gisteren teruggekomen van onze vakantie. Niet uit Kreta waar we zolang naar hebben uitgekeken, want die werd voor de tweede keer geannuleerd dit jaar, maar uit Cadzand-bad.
Hoe is het leven na de bestralingen? Tijd voor een update. Aanvankelijk ging het herstel na de bestralingen prima.
6 Januari 2020 voelde ik een knobbel in mijn nek. Ik zat in mijn eentje op de bank en ik kan me nog goed herinneren dat ik schrok. Het was hard en ik kreeg een steen in mijn maag. Ik wilde het liefst doen alsof het er niet zat maar voelde toch nog een paar keer om te kijken of ik me vergist had en het misschien toch niks was.
De afgelopen weken zijn weer hectisch verlopen. Het begon vlak na mijn bezoek aan de oogarts. Ik had gerekend op een kat in ‘t bakkie, maar dat pakte anders uit.
Tja, dat kwam in mij op toen ik zat te denken wat ik in mijn blog zou schrijven na de laatste controle van 3 weken geleden.