Ondersteuning bij leven met en na kanker | Patiëntenorganisatie Hematon
Ondersteuning bij leven met en na kanker | Patiëntenorganisatie Hematon

29 januari tot en met 6 februari -Alááf!

Lieve lezers, Aláááf! Het is weer carnaval.. Veel van mijn vrienden en familie hossen dit weekend in polonaise door de straten van Brabant, maar ik niet. Ik sla een jaartje over. Ik zit volop in mijn chemo-dip dus een duik tussen naar bier ruikende, hoestende, kuchende feestvierders leek me geen goed plan. 

Ik moet zeggen dat ik op dit soort momenten extra baal van het feit dat ik ziek ben. Dit is typisch een gevalletje van: mijn hoofd wil wel, maar mijn lijf kan niet. Vreselijk! Ik wil er gewoon bij zijn met een biertje in mijn hand! Zucht. Volgend jaar beter.

Back to reality. De zevende chemo zit er alweer een week in. Mijn moeder is deze keer de hele dag mee geweest naar het dagcentrum en mijn opa en oma kwamen nog even op de koffie! Zo lief! Het was rustig ten opzichte van voorgaande keren, maar dat kwam niet eens slecht uit, want ik voelde me niet al te best. Ik had die nacht heel slecht geslapen. Iets wat geen allerbeste basis is voor een chemokuur. Al tijdens het infuus merkte ik dat het deze keer zwaarder zou worden dan de vorige keren. Ik had totaal geen eetlust, was vrijwel meteen misselijk en tegen het eind ook zo zo zo zo moe. Ik hing er maar een beetje lullig bij. Toen ik thuis was, ben ik direct mijn bed ingedoken.

En ja.. Deze kuur is inderdaad een taaie gebleken. Ik ben er de eerste paar dagen best ziek van geweest. De misselijkheid was heviger dan ooit en ook had ik last van een soort brainfog. Een brainfog? U-huh.. Ik had het gevoel dat ik minder 'scherp' was. Mijn kortetermijngeheugen liet me vaker in de steek en ik voelde me soms verward. Schijnt normaal te zijn, want ja logisch als het klinkt, werkt de chemo ook in op je hersenpan. Ik vond het maar een nare gewaarwording. Gelukkig is het nu, een paar dagen later, ook gewoon weer over en ben ik weer helder as always. Ach, we zijn inmiddels weer door die eerste paar dagen heen getijgerd. Verstand op nul, bikkelen en overwinnen. Zo voelt het echt. De eerste paar dagen na een chemokuur.. Als een militaire missie.

Gelukkig waren er buiten alle chemo-ellende ook leuke dingen deze week. Zo heb ik mijn bezemkast (mijn kamertje van 8 m2) definitief verruild voor een nieuw fris paleisje. Ik woon nog steeds in hetzelfde huis, maar ik heb de veel grotere kamer van mijn huisgenootje overgenomen. De zoektocht naar een plek voor mezelf wil maar niet echt vlotten, dus dit leek me voor nu een goede tussenstap. Mijn huisgenootje is gaan samenwonen met haar vriend en dus kwam haar kamer vrij. Een likje verf op de muur, spulletjes erin en klaar. Het is ontzettend mooi geworden. De kamer is bijna twee keer zo groot als mijn oude kamertje en dat scheelt nogal. Ik voel me meteen minder opgehokt. Om het voor jullie even te visualiseren.. Ik kan nu, als ik dat zou willen, drie goeie pirouettes draaien in mijn kamer zonder dat ik wat aanraak. Als ik het zou willen dus.

Mijn andere huisgenootje gaat bij toeval ook verhuizen en dus blijf ik per 1 maart alleen achter in het kippenhok. Heel gek, maar het biedt wel kansen om het roer eens lekker om te gooien. Een nieuwe kamer, nieuwe huisgenoten.. oftewel een hele frisse wind erdoorheen. Ze zeggen wel eens: Verandering van spijs, doet eten. Ik hoop dat dat in dit geval ook mag gelden. Ik mag mijn nieuwe huisgenoten gelukkig zelf uitkiezen, dus ik vul mijn dagen nu met het lezen van 'sollicitatie'-brieven van potentiële nieuwe medebewoners. Heel vermakelijk moet ik zeggen, haha.

Ik sluit deze blog maar weer af met het heugelijke nieuws dat de aller-aller-allerlaatste volle dosis chemo eraan komt. Nummertje 8! Als alles meezit.. nog maar een weekje. Mijn hart maakt een sprongetje van blijdschap bij het idee dat het echt bijna voorbij is! Hiep-hoi-hiep-hoi!

Bron: Daphne

Ook interessant

  • Waldenström

    Vermoeidheid en het energiefabriekje

    Een van onze dochters stuurde mij de link van een artikel waarin werd uitgelegd wat het Amsterdamse UMC en de Vrije Universiteit hadden ontdekt bij long covid patiënten. In het kort komt het er op neer dat de mitochondriën, onze eigen energiefabriekjes, niet meer goed functioneren bij hen. Het gevolg is dat deze patiënten extreem vermoeid zijn na een inspanning. Zo te lezen is dit een doorbraak.

  • Leukemie, Stamceltransplantatie

    In de gloria

    In mijn avonturen als filosoferende huisvader heb ik ontdekt dat er meer is dan alleen toverstokken en spreuken. Niet dat ik een afkeer heb van Harry Potter, maar mijn voorleessessies bevatten ook porties filosofie.

  • Waldenström

    Daar is de kou weer!

    De winter is nog niet begonnen, maar de kou is er al wel. Zeker nu de temperaturen onder het vriespunt komen, begint het weer. En dan bedoel ik het getintel en gevoelloos worden van handen en voeten. Gevolg van de chemotherapie is dat ik nu met de neuropathie zit.