Ondersteuning bij leven met en na kanker | Patiëntenorganisatie Hematon
Ondersteuning bij leven met en na kanker | Patiëntenorganisatie Hematon

Oei, wat staat ons nu te wachten?

Bijna weer hetzelfde verhaal. Net als altijd, diende ik me eerder deze week te melden bij Dracula voor het afnemen van wat buisjes bloed. En net als altijd, een prikje in mijn arm deed het bloed rijkelijk en snel in de buisjes stromen.

Ik was blij om te zien dat het rood was. Je weet namelijk maar nooit of je ineens blauw bloed hebt. Wat moet je daar toch mee! Maar goed, met een dikke prop watten en een stukje pleister op de fiets naar huis en afwachten maar. Ik voel me niet meer moe of veel vreemder dan anders, dus dit moet goed komen.

Mijn grote vriend

De bloeduitslagen gaan zoals altijd naar de internist die ze beoordeeld op kwaliteit. Ook in dit geval was er niets te klagen over de kwaliteit. Onderweg naar de internist realiseerde ik me dat ik de internist bijna net zo vaak zie als goede vrienden. Een paar keer per jaar bezoeken we elkaar, dan is het gezellig en praten we bij over wat er allemaal gebeurd is en wat we beleven. In het geval van de internist is dat bijna hetzelfde. Ik betrapte de internist zelfs op een praatje over het weer en de vakantie die gaat komen. We hebben een klik, dat is duidelijk maar bovenal ook heel erg plezierig. Dat maakt dat ik de internist ook maar mijn grote vriend noem. Ondanks dat ik weet dat er een keer een moment gaat komen dat hij mij een minder plezierig bericht brengt.

Tja, en nu?

Nadat we gezellig hadden gepraat over de bijna nachtvorst van afgelopen nacht en de vakantie hadden besproken, kwam het onvermijdelijke. Het moet toch weer gaan over de non-Hodgkin. Dat was uiteindelijk ook waar we voor kwamen toch. Op de vraag wat ik voelde in hoe het gaat met de klieren, diende ik mijn zorg uit te spreken over een gezellig samenzijn van wat vergrootte klieren onder mijn rechter arm. In eerste instantie leek de dokter niets te voelen. Ik begeleide zijn hand naar de bewuste plek (lijkt wel een zin uit vijftig tinten grijs realiseer ik me nu), waar hij inderdaad ook de klieren voelde. En het fijne van deze man is dat hij zonder schroom en angst durft te zeggen 'je hebt gelijk'. Niet dat ik daar naar opzoek ben hoor. Even later voelt hij in de lies alwaar hij ook de reeds langere tijd vergrootte klier voelt. Omdat ik al een aantal keren aangegeven heb pijn te hebben in mijn buik, ter hoogte van mijn darmen, vind de dokter dan toch echt dat het misschien maar weer eens tijd wordt voor een CT-scan. De onrust is namelijk drie jaar geleden na een CT-scan ontstaan waaruit bleek dat er een vergrootte klier in mijn buik aanwezig was. De dokter schrijft een brief voor de assistente zodat die een afspraak kan maken voor een CT-scan. Ik ben een gewoontemens en wil bij het afscheid van de dokter een formulier mee voor Dracula, maar hij geeft aan dat er na de CT-can een afspraak volgt en dat Dracula niet zo dorstig is dat hij in 4 weken tijd twee keer van me wil drinken. Toch weer een gelukje.

De assistente

Ik heb 'iets' met doktersassistentes. Wat dat is weet ik niet, maar ik heb vaak leuke gesprekken met hen. Ook in dit geval tref ik een gezellige dame die de zaken voor me af gaat handelen. Al snel staat er een potje Telebrix Gastro voor me klaar. Dat goedje dien ik voor het maken van de CT-scan op te drinken. Dat gaat er, als het goed is, voor zorgen dat mijn darmen leeg op de scan komen. En geloof me, heb je last van verstopping, dan helpt dit spul je daar even in 1,5 uur vanaf. De assistente is er een van Surinaamse afkomst, dat heb ik haar gevraagd natuurlijk, die houd van lekker eten. Ik stelde haar voor om dat spul ook eens te drinken, weet ze eens wat het is. Dit alles in positieve zin natuurlijk. Zij zou het wel prettig vinden gaf ze aan! Waarop ik aangaf dat pittig eten toch ook een positieve invloed heeft om de stoelgang!? Nou, je raad het al, hilariteit ten top en een gesprek over poepen op de vroege ochtend. De dame heeft ondertussen ook de afspraken voor de CT-scan en een snel wederzien van de internist gepland en met een ingevulde afspraakkaart en een flesje darm ontruimer huiswaarts alwaar, vanzelfsprekend, een gesprek gevoerd gaat worden over wat gaat ons nu overkomen. 30 Augustus de scan en kort daarna een gesprek met de internist. En onthoud, ik houd jullie op de hoogte!

Tot volgende keer.

Bron: William

Ook interessant

  • Waldenström

    Vermoeidheid en het energiefabriekje

    Een van onze dochters stuurde mij de link van een artikel waarin werd uitgelegd wat het Amsterdamse UMC en de Vrije Universiteit hadden ontdekt bij long covid patiënten. In het kort komt het er op neer dat de mitochondriën, onze eigen energiefabriekjes, niet meer goed functioneren bij hen. Het gevolg is dat deze patiënten extreem vermoeid zijn na een inspanning. Zo te lezen is dit een doorbraak.

  • Leukemie, Stamceltransplantatie

    In de gloria

    In mijn avonturen als filosoferende huisvader heb ik ontdekt dat er meer is dan alleen toverstokken en spreuken. Niet dat ik een afkeer heb van Harry Potter, maar mijn voorleessessies bevatten ook porties filosofie.

  • Waldenström

    Daar is de kou weer!

    De winter is nog niet begonnen, maar de kou is er al wel. Zeker nu de temperaturen onder het vriespunt komen, begint het weer. En dan bedoel ik het getintel en gevoelloos worden van handen en voeten. Gevolg van de chemotherapie is dat ik nu met de neuropathie zit.